Skip to main content

Plezier en vrijheid in communicatie staat voorop

Kinderen beginnen vaak tussen de 2 en 7 jaar te stotteren. In deze periode maken kinderen vaak een periode van onvloeiend spreken door, omdat de taalontwikkeling in deze periode snel verloopt. Stotteren onderscheidt zich van normale onvloeiendheid, zo worden bijvoorbeeld bij stotteren vaker delen van een woord meerdere keren herhaald. Het is niet altijd eenvoudig om stotteren van normale onvloeiendheid te onderscheiden, maar ouders kunnen dit vaak goed inschatten bij hun kind.

Traject

Uit onderzoek komt naar voren dat er de eerste twee jaar na de start van het stotteren de grootste kans is op herstel en dat therapie hieraan kan bijdragen. Het is daarom belangrijk om bij vragen of zorgen zo snel mogelijk hulp van een specialist te zoeken, zodat er gekeken kan worden of er een indicatie is voor behandeling.
Na aanmelding vindt er eerst een intakegesprek plaats, waarbij het kind aanwezig is. Het tweede gesprek is idealiter een oudergesprek waarbij er met de ouders vrijuit kan worden gesproken over de zorgen die er zijn en de factoren die een rol lijken te spelen bij het stotteren in kaart kunnen worden gebracht. Daarnaast wordt er in overleg besloten op welke manier er verder gehandeld zal worden.

Jonge kinderen

De behandeling bij jonge kinderen (tot 7 jaar) gaat vooral op een indirecte manier. Binnen Stottercentrum Noord en volgens de Richtlijn Stotteren worden twee methodes aangeboden. De een is gebaseerd op het Demands and Capacities Model (DCM), waarbij de ouders handvatten krijgen om zo aan te passen dat het kind zo vaak mogelijk vloeiend spreekt. Welke handvatten dit zijn verschilt per kind. De tweede behandelmogelijkheid is het Lidcombe Program. Dit is een gedragstherapeutisch programma voor jonge stotterende kinderen dat is ontwikkeld in Australië. Uit onderzoek komt naar voren de methodes even effectief zijn. Na intake en onderzoek besluiten de ouders, in overleg met de therapeut, volgens welke methode we aan de slag gaan.

Oudere kinderen

Bij oudere kinderen, die al langere tijd stotteren, zijn vaak de reacties op het stotteren al verder ontwikkeld. Zo kunnen er ook gevoelens van schaamte, frustratie of onzekerheid een rol spelen binnen het stotteren. Bij oudere kinderen wordt er ook een uitgebreid onderzoek gedaan om de reacties op het stotteren en de gedachten en gevoelens die een rol spelen in kaart te brengen. Ook dan wordt er vaak een oudergesprek gepland om zo de omgeving actief te kunnen betrekken bij de therapie. Het streven van de therapie bij kinderen die langer dan twee jaar stotteren is niet direct vloeiend spreken, maar dat het kind zich vrij kan uiten met of zonder stotteren. Indien nodig wordt er ook geoefend op het makkelijker maken van de stottermomenten of het vloeiend kunnen spreken in specifieke situaties. Het doel van de therapie en de werkwijze wordt in overleg met het kind en zijn/haar ouders vastgesteld.

School

Bij schoolgaande kinderen kan het stotteren ook een rol spelen in de klas. In de therapie kan hier aandacht aan worden besteed. Zo nodig kan er een afspraak worden gemaakt om in de klas te observeren. Zo kan het stottergedrag in deze situatie in kaart worden gebracht. Tijdens een gesprek met de leerkracht kan meer informatie over stotteren gegeven worden en waar nodig kunnen aanpassingen in het onderwijs worden besproken.

Ervaringsverhaal Jorg, 31 jaar

Wat ik mij nog herinner was de opmerking op de basisschool “Laat Jorg maar voorlezen dan zijn we snel klaar”. Wat aangeeft dat ik van jongs af aan al te maken heb gehad met een snel spreektempo. Iets was eerder nooit echt problemen met zich meebracht.

Lees meer

Ervaringsverhaal Bram, 18 jaar

Voordat ik naar Marlies ging was ik al een paar keer bij andere therapeuten geweest, en dat hielp de hele tijd niet. Maar na de eerste afspraak met Marlies had ik er al een goed gevoel bij, wat ik bij de andere therapeuten niet had. Dus ik keek erg uit naar de volgende afspraken.

Lees meer

Ervaringsverhaal Jonathan, 9 jaar

Ik heb geleerd hoe je makkelijker kan praten en stotter nog maar heel soms. Ook heb ik geleerd dat stotteren mag en dat je er geen bekeuring voor kan krijgen. Mijn ouders hebben mij geholpen met oefenen en ook hebben zij geleerd dat “stotteren mag”.

Lees meer