Na een periode waarin het praten heel slecht ging heb ik besloten om de stap te zetten naar Stottercentrum Groningen. Ervoor al diverse therapieën geprobeerd maar telkens met slechts een beperkte toepasbaarheid voor mij in de praktijk, doordat hierbij a. Veel van mijn spontaniteit en daarbij plezier in het praten verloren ging. b. Er toch enigszins schaamte was om op een rare/trage of zingende manier te praten.
Op het moment dat het praten zo slecht ging (elke zin wel een blokkade en spastische bewegingen) dat ik er al tegenop zag om vrienden te bellen besloot ik dat het echt tijd was voor actie. Bij Marlies was meteen een klik, waar ik in eerste instantie mijn ei en frustraties kwijt kon. Ernaast zijn we naar het stotteren gaan kijken, vastgesteld wat het probleem was en wat ik nou eigenlijk wilde (helemaal vloeiend of vrede hebben met je stotteren). In eerste instantie was dit voor mij duidelijk zonder na te denken vloeiend praten omdat stotteren me overal in belemmerde.
Na een tijdje waarin het praten langzaam (figuurlijk gezien) steeds beter ging, kreeg ik door dat vrede hebben met het stotteren eigenlijk het doel was wat ik wilde bereiken. Naast de oefeningen die ik met Marlies heb gedaan, waar wekelijks mijn praten makkelijker van werd, heeft ze me ook veel vertrouwen gegeven. Ook de groepssessies met ervaringen van anderen waren hierin een leuke toevoeging. Hierdoor kan ik zeggen dat 2 jaar later ik eigenlijk nagenoeg geen probleem meer maak van mijn praten. Voel me vrijer en zie niet meer op tegen bellen, een verhaal vertellen voor een grote groep of af te dingen in een winkel. Het is niet omdat ik nu niet meer stotter, maar omdat de angst om te stotteren weg is!