Begin januari 2016 ben ik begonnen bij het Stottercentum Noord. Ik was toen bezig met mijn jaarstage in de jeugdzorg en liep tegen verschillende dingen aan. Het stotteren beperkte mij in het uitvoeren van mijn stage. Zo vond ik het moeilijk om collega’s aan te spreken, durfde ik in vergaderingen met veel mensen niets te zeggen, vond ik het moeilijk om cliënten te bellen of met hen een hulpverleningsgesprek te voeren. Het liefst ontweek ik al deze situaties.
Ik merkte dat het stotteren mij belemmerde in mijn groei. Ik kon op deze manier niet de kwaliteiten, kennis en expertise waarover ik beschikte laten zien. Ik werd steeds onzekerder, geloofde steeds minder in mezelf en durfde op den duur niet veel meer te zeggen. Ik vond stotteren verschrikkelijk en wilde absoluut niet dat andere mensen dit hoorden. De angst om te stotteren overheerste.
Ik besloot om hier verandering in aan te brengen en heb mij destijds aangemeld bij Stottercentrum Noord. Ik voelde meteen al een klik met Rosanne. Ik kon mezelf zijn, mijn verhaal doen en ik kreeg erg het gevoel dat ik begrepen werd. Na verschillende testen afgenomen te hebben kwam er naar voren dat ik echt minimaal stotter. De angst om te stotteren was alleen érg groot en dit maakte dat ik stotteren ook als een groot ding ging zien.
Tijdens de therapie heb ik stukje bij beetje geleerd het stotteren bespreekbaar te maken en het te accepteren. Ik merkte dat ik het stotteren op den duur minder erg begon te vinden, ik durfde te stotteren en dat het stotteren zelfs minder werd. De acceptatie heeft ervoor gezorgd dat ik meer rust ervaar en mij minder verzet tegen stotters, minder situaties ontwijk, stukken zelfverzekerder ben geworden en veel beter in mijn vel zit. Ik ben Stottercentrum Noord hier erg dankbaar voor!